کیکبوکسینگ (به ژاپنی: キックボクシング) ترکیبی از رشتههای رزمی موای تای، کاراته و بوکس است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی میباشد که تنها سی سال از تولد آن میگذرد. در کیک بوکسینگ ضربات مشت، لگد، زانو، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد میباشد. ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است. به طورکلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ دفاع ازخود، به دست آوردن آمادگی جسمانی و همچنین به عنوان ورزش رزمی می باشد.
تاریخچه
ریشهٔ اصلی کیک بوکسینگ به ۲۰۰۰ سال پیش در آسیا بر می گردد. کیک بوکسینگ ژاپنی در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی ایجاد و رقابتهای آن از همان دهه شروع شد. بنیان گذاران آن اوسامو ناگوچی و تاتسو یامادا می باشند. کیک بوکسینگ آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ میلادی به وجود آمد. کیک بوکسینگ را می توان ورزش رزمی چند رگه تصور نمود که درآن از عناصر و هنرهای سبکهای مختلف رزمی استفاده شده است.
نام گذاری
اصطلاح کیک بوکسینگ به وسیله اوسامو ناگوچی ژاپنی برای نام گذاری رشته ای رزمی که از موای تای و کاراته الهام گرفته شده بود استفاده شد.او این رشته را در سال ۱۹۵۸ معرفی کرد.کیک بوکسینگ در واقع از دو قسمت (کیک = ضربه پا) و (بوکسینگ = مشت زدن) تشکیل شده که تکنیک های اصلی آن هم در مشت و ضربه پا می باشند.
روش مبارزه
مسابقات در یک زمین مربع شکل ۱۶ تا ۲۰ فوتی که با طناب محصور شده برگزار میگردد.زمان بازی معمولاً سه راند سه دقیقهای میباشد.که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت میکنند. هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل میشود. و در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز میدهند. بنیانگذار کیکبوکسینگ در غرب جو لوئیس میباشد که پدر کیک بوکسینگ آمریکا نامیده میشود.
کیک بوکسینگ مانند تمام رشتههای رزمی دارای کمربند و دان میباشد.این ورزش داخل رینگ برگزار میشود و گرفتن حریف در مسابقه خطا است و اگر در طول مسابقه بیش از سه خطا داشته باشی بازنده اعلام میشوی.در مسابقه یک داور وسط وجود دارد و سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد.در بعضی از مسابقات که سطح آن پایین است زمان مسابقه ۲راند ۲ دقیقه ای است.به افرادی که کیک بوکسینگ کار میکنند جنگنده (FIGHTER) میگویند.[۱]