بودی‌دارما (حدود آغاز سدهٔ پنجم میلادی) یک راهب بودایی بود که آوردن آیین ذن به چین را به او نسبت می‌دهند. بیشتر منابع او را یک ایرانی یا فردی از جنوب هند می‌دانند که به جنوب چین سفر کرد و پس از آن به سوی شمال رفت.
یکی از منابع اولیه تاریخ ورود او به چین را در روزگار دودمان لیو سونگ (۴۲۰–۴۷۹) دانسته و منابع بعدی ورود او را در دورهٔ دودمان لیانگ (۵۰۲–۵۵۷) نوشته‌اند. بسیاری از پژوهشگران زمان او را در آغاز سدهٔ پنج میلادی می‌دانند.
گزارش یکی از شاهدان عینی دوره او به نام یانگ ژوآنژی او را یک پارسی (波斯國胡人، تلفظ چینی: بُسی گوئو هو رِن) از آسیای میانه (西域،[۳]
براوتون (۱۹۹۹:۵۴) نیز یادآور میشود که سفر یک راهب ایرانی ساکن در آسیای میانه از طریق راه ابریشم به شمال چین بسیار محتمل‌تر است از سفر یک هندی جنوبی از طریق دریا.
بودی‌دارما به دربار امپراطور وُو در چین کانک باریاب شد. او سپس دربار امپراطور را ترک نمود و سرانجام به‌سوی شمال و به استان هِنان رفت.
آموزه‌ها
بودی‌دارما را آغازگر یک کردار دینی ذن یعنی «خیره شدن به دیوار» می‌دانند. ذن‌باوران بر این باورند که "دیوارخیرگی" (壁觀: بی‌گوآن) باعث آرام شدن ذهن میشود.[۶]
بودی‌دارما برای آموزش چینیان در اصول بودایی کتاب لَنکاوَتارَه سوترا[۷] را برگزید. نقطهٔ ثقل این کتاب اصل تأکید بر "روشنی درونی" است. گونه‌ای "روشنی درونی" که تمامی دوگانگی‌ها را می‌زداید و از تمامی تمایزها فراتر می‌رود. این کتاب جزو نخستین و مهم‌ترین متون سبک یوگاچاره (آگاهی محض) در مکتب مهایانه بودایی است.
هنرهای رزمی
تاریخ‌نگاران پیدایش هنرهای رزمی را در چین به بودی‌دارما نسبت می‌دهند.[
ریشهٔ ورزش کاراته را نیز در آموزه‌های بودی‌دارما می‌دانند. زمانی که بودی‌دارما برای ریاضت و گوشه‌گیری و اندیشیدن به نیایشگاه شائولین شورین رفت و مشغول تعلیم ذِن گردید نبرد بدون سلاح را که شورین کمپو نامیده می‌شد را به مریدان خود آموزش می‌داد
سید علی حق‌شناس کمیاب (زاده ۱۹ شهریور ۱۳۵۴، تهران) نویسنده، روزنامه‌نگار، مؤسس و مدیر مؤسسات انجمن صنفی کانون تکواندوکاران ایران (اولین نهاد مدنی ورزش ایران)، اتحادیه متخصصان ورزش های رزمی ایران[۱] و دبیر کل جمعیت سازمان‌های غیردولتی ورزش ایران [۲] است.
حق‌شناس بنیان گذار تاپ تکواندو، اولین سبک آزاد تکواندو جهان به مرکزیت ایران است.[۳][۴][۵]محتویات [نهفتن]
وی فرزند سیدرسول حق‌شناس کمیاب کارمند بازنشسته وزارت بهداری (بهداشت) و از کشتی گیران قدیمی تهران، نوه پهلوان سید علی حق‌شناس کمیاب، پهلوان اول پایتخت در دهه‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۰ خورشیدی و نتیجه آیت الله حاج سید حسین حق‌شناس کمیاب(میر پور طهرانی) از وعاظ و روحانیون سرشناس تهران است.[۶]
سوابق ورزشی
عناوین قهرمانی
قهرمان مسابقات تکواندوی استانی و کشوری از رده نونهالان تا بزرگسالان(۱۳۷۹-۱۳۶۶)
قهرمان تکواندو دانشجویان ایران(۱۳۷۹-۱۳۷۶)
قهرمان تکواندو ارتش و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران(۱۳۷۹-۱۳۷۴)
قهرمان فول کنتاکت قهرمانی کشور و عضو تیم ملی ايران(۱۳۸۰-۱۳۷۹)
مدال طلا و بهترین فایتر تورنمنت بین‌المللی تکواندو بلژیک (بروکسل-۲۰۰۰)
مدال طلای کاپ آزاد تکواندو قهرمانی اروپا (آلمان-۲۰۰۰)
مدال طلای فول کنتاکت قهرمانی جهان (هلند-۲۰۰۱)
مدال طلای تورنمنت بین‌المللی تکواندو فرانسه (پاریس -۲۰۰۲)
مدال طلای تورنمنت بین‌المللی تکواندو روسیه (مسکو-۲۰۰۵)
مدال طلا و بهترین فایتر تورنمنت بین‌المللی تکواندو روسیه (مسکو-۲۰۰۸)
مدال طلای سنگین وزن کیک بوکسینگ قهرمانی جهان- جام گلادیاتور ها،(اسپانیا- ۲۰۰۸)
سوابق مربی گری
سرمربی تیم‌های تکواندو نیروی زمینی و ارتش، (قهرمان مسابقات ارتش و نیروهای مسلح -۱۳۷۶-۱۳۷۴)
سرمربی تیم‌های تکواندو دانشگاه آزاد اسلامی، بهنام و فرهنگ سرای بهمن (قهرمان مسابقات لیگ و آزاد باشگاه‌های استان تهران- ۱۳۸۷-۱۳۷۷)
سرمربی تیم منتخب فول کنتاکت ایران، (قهرمان مسابقات کیک بوکسینگ قهرمانی اروپا استامبول -۲۰۰۲)
سرمربی تیم تکواندو نگین برج، (نایب قهرمان تورنمنت بین‌المللی روسیه، مسکو- ۲۰۰۶)
سرمربی تیم تکواندو آتیه گستران میهن، (قهرمان تورنمنت بین‌المللی روسیه، مسکو - ۲۰۰۸)
سرمربی تیم منتخب کیک بوکسینگ ایران، (قهرمان مسابقات کیک بوکسینگ قهرمانی جهان، جام گلادیاتورها - اسپانیا - ۲۰۰۸)[۷]
وی تاکنون ده‌ها مربی و داور رسمی تاپ تکواندو، تکواندو و کیک بوکسینگ در کشور تربیت کرده‌است.[۸][۹]
سوابق اجرايی
مؤسس و رییس هیات مدیره انجمن صنفی کانون تکواندوکاران ایران ، (تعلیم وتربیت بیش از ۷۰۰ مربی و داور رسمی از درجه ۳ تا ملی - برگزاری ۸۰ دوره مسابقات قهرمانی استانی و کشوری) - (۱۳۷۹ تاکنون)
مؤسس و صدر هیات رئیسه انجمن بین المللی تاپ تکواندو (تعلیم ۴۰۰ مربی و داور رسمی، برگزاری ۲۵ دوره مسابقات قهرمانی استانی و کشوری) - (۱۳۸۱ تاکنون)
مشاور امور اجرایی فدراسیون ووشو-کونگ فو جمهوری اسلامی ایران، (ارائه برنامه دوساله فدراسیون و ...) - (۱۳۸۴-۱۳۸۲)
مؤسس، رییس هیأت مدیره و مدیرعامل اتحادیه متخصصان ورزش های رزمی ایران، (برگزاری ده ها دوره مسابقات قهرمانی استانی و کشوری و دوره های مختلف مربی گری، کوچینگ و داوری در رشته های کیک بوکسینگ، کاراته، تکواندو، جودو، ووشو، کونگ فو، و ...) - (۱۳۸۳ تاکنون)
مؤسس و دبیرکل جمعیت سازمان های غیردولتی ورزش ایران - (۱۳۸۵ تاکنون)
عضو هیات رییسه و رییس کمیسیون توسعه فدراسیون ووشو غرب آسیا - (۱۳۸۷-۱۳۸۵)
مؤسس کنفدراسیون ساواته آسیا (بوکس فرانسوی)- (۱۳۸۷)
حق‌شناس در انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی سرلیست جبهه متحد مدیران مستقل ورزش از حوزه انتخابیه تهران بود. [۱۰] [۱۱]
آثار
کتاب‌ها
ساختار سیاسی اجتماعی لبنان و تاثیر آن بر پیدایش جنبش امل. (نخستین منبع فارسی جنبش امل). [۱۲]
حاکمیت تاریخی ایران بر جزایر تنب و بوموسی.[۱۳]
مقالات
مطالعه تطبیقی دموکراسی‌های اجماعی- اطلاعات (روزنامه) -دی ماه ۱۳۸۷[۱۴]
ساختار سیاسی اجتماعی عربستان سعودی و اقلیت‌های دینی-اطلاعات (روزنامه)- تیر ۱۳۸۹- [۱۵]
سیاست خارجی امارات و تنش‌های مرزی با همسایگان - اطلاعات (روزنامه) - امرداد ۱۳۸۹ [۱۶]
مجموعه مقالات درروزنامه اطلاعات
خلیج پارس، دانشنامه اسلام معاصر، ۱۳۹۰.
تنگه هرمز، دانشنامه اسلام معاصر، ۱۳۹۰.
مروری بر پيمان ۱۹۱۹ ايران و بريتانيا. خبرگزاری اوج نيوز، آبان ۱۳۹۰.
]
حق شناس در مقاله ساختار سیاسی اجتماعی عربستان سعودی با استناد به تاريخ آل سعود ريشه اين خاندان را از يهوديان نجد و حجاز دانست و از ارتباط تنگاتنگ و عميق خاندان سعودی با يهوديان به ويژه يهوديان انگليسی پرده برداشت. وی در این مقاله تكيه بر قوميت گرايی و مذهب گرايی (وهابی گری) را در عربستان، عامل شكل گيری بحران جدی برای آل سعود در آينده ای نزديك دانست.
مقاله وی در مورد «سیاست خارجی امارات» مورد توجه منتقدان، تحلیل گران و کارشناسان برجسته علوم سیاسی و روابط بین الملل قرار گرفت.[۱۸] روزنامه اطلاعات آن را اثری ارزشمند و پژوهشی نامید که مجموعه اطلاعات مندرج در آن، خوانندگان را به نحوی شایسته، در تفسیر رویدادهای رخ داده در منطقه حساس و پرالتهاب خلیج پارس در عرصه رقابت‌های جهانی، یاری می‌کند.
تقابل با ساختار دولتی ورزش
سید علی حق‌شناس در سال ۱۳۷۸ اولین تیم خصوصی ورزش ایران را به تورنمنت بین‌المللی هلند(آيندهون) اعزام کرد. این تیم به رغم دعوت رسمی هلندی‌ها و سفر به این کشور، به دلیل فشار سازمان تربیت بدنی و فدراسیون تکواندو ایران به فدراسیون هلند، موفق به شرکت در این رقابت‌ها نشد.[۱۹]
پس از تأسیس و آغاز به کار رسمی کانون تکواندوکاران ایران در سال ۱۳۸۰ مخالفت‌های جدی از سوی سازمان تربیت بدنی و فدراسیون تکواندو ایران به منظور جلوگیری از فعالیت این نهاد صورت گرفت.
حق‌شناس در اردیبهشت ۱۳۸۱ در گفت و گو با خبرگزاری جمهوری اسلامی اعلام کرد: در تمام ابعاد تکواندو فعالیت خواهیم کرد.
با شدت گرفتن فعالیت‌های کانون تکواندوکاران ایران در کشور [۲۳]-، حجم انتقادات طرفین از یکدیگر در مطبوعات[۲۴]- [۲۵]، خبرگزاری‌ها [۲۶] - [۲۷] و رسانه‌ها [۲۸] - [۲۹] افزایش یافت.
وی در مرداد ۱۳۸۲ رییس وقت سازمان تربیت بدنی ایران را به کارشکنی علیه سازمان‌های غیر دولتی ورزش ایران متهم کرد.[۳۰]
در این اثنا در پی شکایت حق‌شناس به قوه قضاییه ایران، اولین رییس فدراسیون در تاریخ ورزش ایران پس از تفهیم اتهام [۳۱] در دادگاه کیفری محکوم شد.[۳۲][۳۳] محکومیتی که توسط دادگاه وقت تجدید نظر استان تهران لغو و حکم برائت رییس فدراسیون تکواندو توسط این دادگاه صادر گردید. [۳۴] حق‌شناس در مهر ۱۳۸۳ موضع گیری سازمان تربیت بدنی و فدراسیون تکواندو در مواردی همچون صدور گواهینامه توسط کانون تکواندوکاران برای اعضایش را دخالت و اخلال در فعالیت یک تشکل قانونی دانست و مجدداً خواستار بررسی بودجه بیت المال در فدراسیون تکواندو از سوی سازمان بازرسی کل کشور شد.[۳۵]
حق شناس در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۴) در گفت و گو با روزنامه نود گفت: «دولت آينده بايد مشاركت های مردمی را سرلوحه كار خود قرار دهد... نهاد های مدنی پايه جوامع مردم سالارند و در قدرت سهيم اند».[۳۶]
در بهمن ۱۳۸۴ فدراسیون تکواندو به اعزام تیم تحت پوشش کانون تکواندوکاران به یک تورنمنت بین‌المللی واکنش نشان داد[۳۷] که اخطار حق‌شناس را در پی داشت.[۳۸] وی پس از آن در نشست خبری در جمع خبرنگاران در محل خبرگزاری فارس، درخواست فدراسیون‌ها مبنی بر افزایش بودجه را غیر منطقی و ورزش ایران را نیاز مند یک خانه تکانی اساسی دانست.[۳۹]
رییس اتحادیه متخصصان ورزش های رزمی ایران در بهمن سال ۱۳۸۵ پیشنهاد رییس فدراسیون تکواندو مبنی بر تعامل با سازمان‌های غیر دولتی را رد کرد و آن را ترفندی برای سلب استقلال نهادهای مردمی ورزش دانست.[۴۰][۴۱]
کسب مقام سیز دهم تکواندو ایران در رقابت‌های جهانی چین(۲۰۰۷. م) موجب شد تا حق‌شناس خواهان عذر خواهی فدراسیون تکواندو از مردم شود.[۴۲][۴۳]
وی ظهور مدیران متخصص نما را با حمایت برخی مسئولان سیستم دولتی ورزش پدیده جدید در ورزش ایران نامید.[۴۴]
پس از قهرمانی تیم کیک بوکسینگ ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان در اسپانیا(۲۰۰۸) مسئولان سازمان تربیت بدنی این قهرمانی را به دلیل عدم مجوز سازمان غیر قانونی اعلام کردند.[۴۵] حق‌شناس در گفت و گو با بخش فارسی بی‌بی‌سی [۴۶] و خبرگزاری دانشجویان ایران این اظهارات را فاقد وجاهت حقوقی اعلام و ورزش را متعلق به مردم دانست.[۴۷]
حق‌شناس با انتقاد از سازمان صدا وسیما رویکرد این سازمان در قبال سازمان‌های غیر دولتی ورزش را یک جانبه و حامی صرف فدراسیون‌های دولتی دانست. وی در این رابطه گفت:«... اخیرا در نامهای به ضرغامی، خواستار رسیدگی به این وضعیت شده‌ایم تا اگر سیاست گذاران این سازمان تریبونی در اختیار افرادی که بدون صرف بودجه بیت‌المال فعالیت می‌کنند قرار نمی‌دهند، حداقل درصدد تخریب و تحقیر نهادهای مدنی برنیایند...». [۴۸]
پس از کسب مقام پنجاهم ایران در المپیک ۲۰۰۸ چین، حق‌شناس مدیران ورزش ایران را به بی‌کفایتی و به هدر دادن پول مردم متهم و اظهار داشت: «باید سازمان تربیت بدنی منحل شده و به جای آن وزارتخانه ورزش تأسیس گردد».[۴۹]
دبیر کل جمعیت سازمان‌های غیردولتی ورزش ایران در اسفند ۱۳۸۷ در نامهای سرگشاده به رییس سازمان بازرسی کل کشور خواستار قاطعیت این سازمان در اجرای قانون خروج دوشغله‌ها و چند شغله‌ها از ورزش دولتی شد.[۵۰]
حق‌شناس در آذر ۱۳۸۸ گفت: بخش خصوصی جایگاهی در ورزش ایران ندارد.[۵۱] وی همچنین اظهار داشته‌است: کارشکنی‌ها تاثیری در روند فعالیت نهادهای مدنی ورزش ندارد.[۵۲]
حق‌شناس در گفت و گوی تفصیلی با پایگاه اینترنتی انجمن صنفی کانون تکواندوکاران ایران که به مناسبت دهمین سالروز تأسیس این تشکل صورت گرفت، با بیان ناگفته‌هایی از کارشکنی‌های سازمان یافته دولتی علیه نهادهای مدنی ورزش به ویژه در سال‌های نخست دهه هشتاد در مورد صدور حکم برائت رییس فدراسیون تکواندو در سال ۱۳۸۲ گفت: «در طول این سال‌ها پیگیر احقاق حق کانون تکواندوکاران در مراجعی از جمله دیوان عدالت اداری بوده‌ایم که تا کنون نتیجه نگرفته‌ایم.[۵۳] به تازگی نامهای به آیت الله لاریجانی، رییس قوه قضاییه نوشته و خواستار لغو حکم ناعادلانه دادگاه وقت جدید نظر استان تهران شده‌ایم. مطمئن باشید اگر بیست سال دیگر هم بگذرد قانون شکنان را قانونأ به سزای اعمالشان خواهیم رساند». [
بروس لی (زاده ۲۷ نوامبر ۱۹۴۰ (میلادی) - درگذشته ۲۰ ژوئیه ۱۹۷۳ (میلادی))، استاد هنرهای رزمی، بازیگر فیلمهای رزمی، فیلسوف و بنیانگذار سبک جیت کان دو (Jeet Kune Do) است. او به عنوان تاثیر گذارترین رزمی کار قرن بیستم و نماد فرهنگی شناخته شده‌است.[۱] او همچنین پدر دو بازیگر به نامهای براندون لی و شانون لی بود.
لی در سانفرانسیسکو در کالیفرنیا به دنیا آمد و تا اواخر نوجوانی در هنگ کنگ بزرگ شد. فیلمهای تولید هالیوود که او در هنگ کنگ بازی کرد موجب ارتقای سطح فیلمهای رزمی هنگ کنگ شده بود و تحسین عامه را برانگیخت و موجی از علاقه مندی به فیلمهای هنرهای رزمی چینی را در جهان غرب به وجود آورد. کارگردانی و جو فیلمهای او، هنرهای رزمی و فیلم هنرهای رزمی را در هنگ کنگ و بقیه جهان تغییر داد.
لی به یک چهره نمادین تبدیل شد به خصوص برای چینی‌ها، زیرا در فیلم‌هایش به عنوان افتخار ملی برای چین و ملی‌گرایی چینی ظاهر شد.[۲] او در ابتدای امر به یادگیری هنرهای رزمی چینی (کونگ فو) مخصوصا وینگ چون پرداخت.
مراحل اولیه زندگی [
بروس لی در ۲۷ نوامبر سال ۱۹۴۰ ساعت اژدها بین ساعت ۷ تا ۹ صبح در سال اژدها (Year of the Dragon) طبق تقویم طالع‌بینی چینی در یک بیمارستان چینی در چیناتون سانفرانسیسکو (San Francisco’s Chinatown) به دنیا آمد.[۳] پدرش لی هو چون (Lee Hoi-Chuen) (李海泉) چینی بود . مادر کاتولیکش گریس هو (Grace Ho) یک چینی آلمانی تبار بود.[۴][۵][۶][۷][۸][۹] وقتی بروس لی سه ماه داشت والدینش به هنگ کنگ برگشتند.[۱۰][۱۱][پیوند مرده] در مورد تابعیت او اختلاف وجود دارد شاید آمریکایی بود شاید چینی بود و شاید هم بریتیش سابجکت (British subject) بود (زیرا اهالی هنگ کنگ در زمان او بریتیش سابجکت بودند)
تحصیلات و خانواده
نام ها [
نام کوچک کانتونی (Cantonese) بروس لی، جان فان (Jun Fan) بود. وقتی بروس لی متولد شد، نام انگلیسی بروس (Bruce) به نظر می‌رسد توسط پزشک خدمتکار بیمارستان، دکتر ماری گلاور (Mary Glover) (و بعضاً گفته میشود که پرستار بود) برروی بروس لی گذاشته شد. اگرچه خانم لی در بدایت امر چندان به فکر گذاشتن اسم انگلیسی روی نوزادش نبود ولی این نام را متناسب انگاشت و با نام دکتر گلاور موافقت کرد.[۱۲] به هر حال نام انگلیسی او هرگز به همراه نام فامیلی او استفاده نشد تا این که در یک دبستان که یکی از بخش‌های کالج لاسال (La Salle College) (یک دبیرستان در هنگ کنگ) بود در سال ۱۰ یا ۱۲ سالگی ثبت نام کرد و بعدا در دبستانی دیگر. (کالج فرانسیس خاویر در کولون) (St. Francis Xavier's College in که در آنجا لی به نمایندگی تیم بوکس در مسابقات بین مدارس برگزیده میشود.
حرفه بازیگری
پدر بروس لی هوی چون یک ستاره مشهور اپرای کانتونیایی بود. لذا بروس لی از طریق پدرش در سینما مطرح شد و وقتی کودک بود در حالی که خیلی کوچک بود در چند فیلم سیاه و سفید کوتاه بازی کرد. لی اولین نقشش را به عنوان نوزاد در کالسکه بازی کرد. وقتی که او ۱۸ سال داشت ۱۲ فیلم بازی کرده بود.[۳]
در ۱۹۵۹–۱۹۶۴ در ایالات متحده بروس لی سودای بازی کردن در فیلمها را از سر به در کرده و هنرهای رزمی را پی گیری کرد.
آغاز کار و ورود به هنرهای رزمی
اولین آشنایی بروس با هنرهای رزمی توسط پدرش - لی هوی چون- صورت گرفت. او در ابتدا مهارتهای پایه‌ای در سبک تای چی را از پدرش فرا گرفت.سی فوی بروس لی یعنی استاد بزرگ وینگ چون - ییپ من - همکار و دوست پدر او بود. بروس از سن ۱۳ تا ۱۸ سالگی تحت تعلیم استاد هنگ کنگی خویش ییپ من بود.
مانند اکثر مدارس هنرهای رزمی چینی در آن زمان، کلاس‌های سیفو ییپ من توسط شاگردان ارشد و درجه بالا اداره می‌شد. یکی از شاگردان ارشد ییپ من «وانگ شون لئونگ» بود. بر طبق گفته‌ها او بیشترین تأثیر را بر کونگ فوی وینگ چونِ بروس لی داشته‌است. پس از اینکه تعدادی از شاگردان پپپ من به دلیل بعضی آداب و رسومات چینی از آموزش به بروس لی خودداری کردند، ییپ من به طور خصوصی شروع به آموزش بروس لی کرد. بروس همچنین بوکس غربی را نیز یاد گرفت و مسابقه فینال قهرمانی بوکس در سال ۱۹۵۸ را با ناک اوت کردن «گری الم» که قهرمان سه بارهٔ مسابقات بود، در راند سوم به پایان رساند. قبل از مسابقهٔ نهایی بروس سه حریف قبلی اش را مستقیماً در همان راند اول ناک اوت کرده بود.بعلاوه بروس تکنیکهای شمشیرزنی غربی را از برادرش «پیتر لی»- که قهرمان شمشیرزنی در زمان خودش بود- یاد گرفت.
ورود به آمریکا
بروس لی در سن ۱۹ سالگی به منظور ادامه تحصیل و تنها با ۱۰۰ دلار با کشتی وارد ایالات متحده آمریکا شده و در مدرسه فنی ادیسون ثبت نام کرد. سپس به تحصیل در رشته فلسفه مشغول گردید.
آموزش کونگ فو به غیر چینی‌ها
بروس لی در ابتدای ورودش به آمریکا و برای تامین هزینه تحصیلش ناگزیر در رستوران کار می‌کرد اما چون احساس می‌کرد این کار در شان وی نیست این کار را رها کرده و تصمیم به آموزش کونگ فو گرفت و با استقبال فراوان دوستانش مواجه شد.
جان فان کونگ فو
بروس لی آموزش هنرهای رزمی در آمریکا را از سال ۱۹۵۵ شروع کرد.در آغاز کار او وینگ چون آموزش می‌داد. هنری که بر پایه برداشت‌ها و آموخته‌هایش در هنگ کنگ بود. جان فان کونگ فو (که معنای لغوی آن کونگ فوی بروس لی است.)در واقع نامی بود که بروس لی بر روی هنر رزمی خودش گذاشته بود، که اساساً روش تعدیل یافته او در وینگ چون بود. اولین شاگرد بروس یک جودو کار به نام «جس گلاور» بود که بعدها دستیار او شد. قبل از نقل مکان به کالیفرنیا، لی اولین مدرسهَ هنرهای رزمی اش را در سیاتل با نام «موسسهٔ جان فان کونگ فوی لی»را افتتاح کرد. لی همچنین روش لگد زنی اش، که شامل لگد مستقیم وینگ چون و لگد قدرتی کونگ فوی شائولین شمالی می‌شد را ارتقا بخشید.
اما بعد از مدتی با مخالفت چینی‌های مقیم آمریکا مواجه گشت و آنها از وی خواستند دست از آموزش به خارجی‌ها بر دارد اما بروس لی در تصمیمش مصمم بود و آنها برای تعطیل کردن باشگاه وی مبارزی ماهر به نام «وانگ جک مان» را به منظور مبارزه با بروس لی فرستادند که در این مبارزه وانگ به سختی شکست خورد و دندانهای جلویش را از دست داد.
اجرای چند حرکت نمایشی و مقدمه‌ای بر مطرح شدن بروس لی در ایالات متحده [ویرایش]
بروس لی بعد از آموزش تصمیم به شرکت در مسابقات کاراته و نشان دادن توانایی‌های خود در هنرهای رزمی گرفت. بدین منظور در سال ۱۹۶۴ در میدان ورزشی لانگ بیچ با اجرای چند حرکت نمایشی با سرعت و قدرتی خیره‌کننده نامش بر سر زبان‌ها افتاد.
ورود به سینما
بعد از نمایش لانگ بیچ یک کارگردان که اتفاقاً در سالن حضور داشت به ملاقات بروس لی رفت و از وی خواست در سریال «زنبور سبز» به ایفای نقش بپردازد و بروس هم پذیرفت و این مقدمه‌ای شد برای ورود بروس لی به سینما.(البته بروس لی در کودکی نیز در چند فیلم ایفای نقش کرده بودچون پدر او بازیگری هنگ کنگی بود او در ۶ ماهگی گریم شد و نقش شاهزاده را بازی کرد و در ۶ سالگی نقش کودک دزدی را و در ۱۱ سالگی فیلم غازهای وحشی را بازی کرد)
ابداع سبک جیت کان دو
به دلیل عدم دسترسی به سیفو «ییپ من» که در هنگ کنگ زندگی می‌کرد، بروس لی نمی‌توانست وینگ چون را ادامه دهد، هنر اصیلی که حالا تنها در اختیار استادش بود، اما بروس هنوز مشتاقانه به دنبال یادگیری وینگ چون بود تا جاییکه او حتی پس از باز گشت به هنگ کنگ به استاد ییپ من پیشنهاد خرید یک آپارتمان شخصی داد ... در مصاحبه استاد بزرگ وینگ چون «لو مان کام» که یکی از همرزمان بروس لی در کلاس استاد ییپ من بوده، می‌خوانیم:
بروس لی در حال تمرین چی سائو با استاد فقید ییپ من« شما این شانس را داشتید که در کنار بروس لی باشید، چه ارتباطی با او برقرار کرده بودید؟ »
- اغلب با هم تمرین می‌کردیم، بویژه در چی سائو. بروس لی از من جوان تر بود. وقتی هنگ کنگ را ترک کرد، کار آموزی خود را نزد ییپ من به پایان نرسانده بود. یک روز که دیگر معروف شده بود به هنگ کنگ برگشت و از ییپ من خواست تا کار آموزی اش را به پایان برساند، اما چون خیلی مشغول بود نمی‌توانست در هنگ کنگ بماند. بروس لی از ییپ من خواست به او نشان دهد که چگونه می‌تواند با آدمک چوبی تمرین کند، زیرا او می‌خواست در فیلم‌هایش از آدمک چوبی استفاده کند. در عوض او پیشنهاد یک آپارتمان را به ییپ من -که آدم پولداری نبود- داد. اما ییپ من پیشنهاد او را رد کرد و گفت:« اگر می‌خواهی کونگ فوی مرا یاد بگیری به کلاسم بیا
{البته بعدها بروس لی ضعف‌هایی از این سبک اصیل پیدا کرد. پی بردن به این ضعف‌ها و اصلاح آنها مقدمه‌ای شد بر ابداع سبک مخصوص خودش : جیت کان دو }
ایده‌های جیت کان دو در سال ۱۹۶۵ در ذهن بروس لی متولد شد.مبارزه با وان جک مان تأثیر بسزایی بر فلسفه مبارزه بروس لی گذاشت. با آن که بروس حریفش را به طرز فجیعی شکست داد، اما معتقد بود که آن مبارزه بیش تر از حد معمول طول کشیده و او نتوانسته‌است آنطور که انتظار دارد از تکنیکهای وینگ چون استفاده کند، بعلاوه او دیگر نمی‌توانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون بپردازد چون فرسخها از استادش دور بود.
او به سیستمی احتیاج داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشته‌هایش بپردازد. به همین خاطر با تاکید بر «کاربردی بودن، انعطاف پذیری، سرعت و کارآمدی» به توسعهٔ سیستم جدیدی پرداخت. او شروع به استفاده از روشهای آموزشی متفاوتی کرد: بدنسازی برای افزایش قدرت، دویدن برای افزایش استقامت، تمرینات کششی برای انعطاف پذیری و بسیاری از روشهای دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود.
لی بر آنچه که «روش بی روشی» می‌نامیدش بسیار تاکید داشت. ایده‌ای که بیانگر رهایی از روشهای فرمالیته -همان سبکهای سنتی- بود. بروس لی احساس می‌کرد سیستمی که او «جان فان کونگ فو» نامیده‌است، محدود کننده‌است و به همین خاطر آن را به آنچه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد، تغییر شکل داد. نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگی‌های خاصی برداشت می‌شد که هر سبکی به نوبه خود ادعا می‌کرد، درحالیکه ایدهٔ هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدود کننده بود.
بازگشت به هنگ کنگ و تصمیم در ایفای نقش در چند فیلم
بروس لی بعد از بازی در چند سریال و فیلم مانند زنبور سبز، مارلو، لانگ استریت و .... در آمریکا تصمیم گرفت به هنگ گنگ بازگردد و برای هم میهنانش نیز چند فیلم بازی کند که بلافاصله با استقبال شرکت‌های فیلم سازی روبه رو شد اول فیلم راهب کوهتانگ و توسط استدیو گلدن هاروست و کارگردانی «لو وی» کارگردان معروف چینی به ایفای نقش در فیلمهای رئیس بزرگ و ضربه نهایی پرداخت که این فیلمها رکورد فروش تمامی فیلمهای هنگ کنگی را شکست.
بعد از این فیلمها همه به این نتیجه رسیدند که بدون شک بروس لی برترین رزمی کار دنیاست. سپس بروس لی خود تصمیم گرفت فیلم بسازد بدین منظور در سال ۱۹۷۲ شرکت فیلمسازی خود به نام «شرکت فیلمسازی کنکورد» را دایر کرد و خود کارگردانی فیلم «راه اژدها» یا <<بازگشت اژدها>> را به عهده گرفت. این فیلم در هنگ کنگ مجدداً رکورد فروش فیلمهای قبلی بروس را شکست.
در این دوران بروس لی با موج پیشنهادهای شرکت‌های فیلم سازی مواجه گشت و وی در چهارمین فیلم معروف خود «بازی مرگ» به ایفای نقش پرداخت.در این فیلم توسط دشمنانش زخمی گشت اما درهنگ کنگ به دلیل فوت ناگهانی بروس لی از دنیا رفت و فیلم نا تمام باقی ماند.
مطرح شدن در سراسر جهان و ایفای نقش در هالیوود [
بعد از موفقیت بروس لی در هنگ کنگ هالیوود به سراغ بروس لی آمد و کمپانی برادران وارنر از وی خواست در فیلم «اژدها وارد میشود» به ایفای نقش بپردازد به همین دلیل بروس لی «بازی مرگ» را رها کرده و در «اژدها وارد میشود» که اولین فیلم جهانی وی به شمار می‌رفت به ایفای نقش پرداخت.
فیلمشناسی
عناوین فیلمهای سینمایی بروس لی . ( عنوان فیلمها در برخی کشورها متفاوت است )
رئیس بزرگ ( مشتهای خشم )
ضربه نهایی ( خشم اژدها )
راه اژدها ( بازگشت اژدها )
بازی مرگ
اژدها وارد میشود ( عملیات اژدها )
آرامگاه بروسلی در کنار پسرش براندون لی
مرگ
بروس لی به تومور مغزی دچار شده بود و هنگامی که می خواسته برای تمرین فیلم بازی مرگ برود بی هوش شده و تلاش پزشکان بی نتیجه بود و تیم پزشکی بروس لی ۵ دلیل برای مرگ نابهنگام او ارائه دادند. یکی از دلایل اصلی مرگ زودرس بروس تورم و رشد یک غده در مغز او بود. به گفته همسرش لیندا، بروس با تهیه کننده فیلم ریموندجو در ساعدت ۲ بعدازظهر قرار داشت.
آن دو در مورد ساخت فیلم بازی مرگ با یکدیگر مشورت کردند و تا ساعت ۴ بعدازظهر با هم صحبت کردند و بعد به خانه بتی تینگچی بازیگر تایوانی الاصل که نقش اصلی زن فیلم بازی مرگ را داشت رفتند. بعد از ساعتی چو آنجا را ترک می کند و بروس و بتی با هم شام می خورند.
در آنجا بروس احساس سردرد می کند و بتی یک قرص Eguagesic (آسپرین قوی) به او می دهد. حدود ساعت ۷ شب بروس به خواب می رود. چو به خانه بتی تلفن می زند تا با بروس حرف بزند اما بتی می گوید بروس به خواب عمیقی رفته و نمی تواند او را بیدار کند. بلافاصله او را به بیمارستان می رسانند. پزشکان به معاینه دقیق می پردازند. او به کما رفته بود بعد از مدت کوتاهی نیز حتی نفس هم نمی کشید. پزشکان متوجه شدند که مغزش تورم دارد. وزن مغز او از ۱۴۰۰ به ۱۵۷۵ گرم رسیده بود.
هیچ یک از رگهای خونی بسته یا پاره نشده بود. تمام اعضا و جوارح بدن مورد معاینه قرار گرفته و کالبد شکافی شد. در معده اش همان قرص آسپرین قوی بود که بتی به او داده بود. علاوه بر این چند دانه شاهدانه در معده اش یافت شد که مشخص نشد این شاهدانه ها را از دست چه کسی خورده است. عده ای از پزشکان معتقد بودند که شاهدانه ها به زهر آغشته شده بود و همین امر سبب مرگ وی شده است. اما پزشک اصلی او معتقد بود که به دلیل خوردن آسپرین قوی، تومور فعال شده و مرگش فرار رسیده بود. در واقع چنین فردی با داشتن تومور مغزی نباید چنین آسپرینی مصرف می کرد.
همسرش لیندا می گفت: او هیچ گاه دوست نداشت عمر طولانی داشته باشد. زیرا او نمی توانست تحمل کند که قدرت بدنیش با کهولت سن روز به روز تحلیل رود. بروس لی می گفت اگر من باید فردا بمیرم هیچ شکایتی ندارم. من به آرزوهایم دست یافته ام و در دنیا آنچه را که می خواستم انجام داده ام. از زندگی انتظار بیشتری ندارم.[۱۳] قبر او در سیاتل آمریکا در خیابان گارفیلد می‌باشد در هنگام مرگ بروس لی پسرش براندون لی ۸ سال داشت که ۲۰ سال بعد از مرگ پدرش یعنی در سن ۲۸ سالگی او به طرز مشکوکی در گذشت. قبر او در کنار قبر پدرش است
ماسوتاتسو اویاما (۱۹۲۳ - ۱۹۹۴) بنیانگذار سبک کیوکوشین کای کاراته است.
زندگینامه
در سال ۱۹۲۳ درجنوب غربی کره متولد شد و در نه سالگی شروع به فراگیری کمپوی کره ای نمود. پس از خاتمه دبیرستان در سئول(پایتخت کره)، در سال ۱۹۳۸ پدرش او را به ژاپن فرستاد تا آموزش خلبانی ببیند. در ژاپن ابتدا جودو را آموخت و سپس به فراگرفتن کاراته زیر نظر فوناکوشی پرداخت. در ۱۷ سالگی آنچنان پیشرفتی در کاراته داشت که به درجه دان ۲ مفتخر شد و به دنبال آن در ۲۲ سالگی به درجه دان ۴ ارتقای یافت و پس از مدتی در خاتمه جنگ جهانی دوم، به مقام قهرمانی کاراته ژاپن نائل شد. وی سپس مدتی را به تمرینات سخت روحی و جسمی ادامه داد و سپس با ابداعاتی که در کاراته‌های موجود ایجاد نموده بود، کاراته کیوکوشین کای کان را بنیان گذارد. آنگاه وی شروع به مسافرت به اطراف دنیا به خصوص اروپا و آمریکا نمود. که در این مسافرتها شاهکار عملیات کاراته را به نمایش گذاشت، از جمله مبارزات وی با گاوهای وحشی و شکستن اجسام سخت زبانزد خاص و عام است. سرانجام وی در سال ۱۹۵۶ بطور رسمی مقدمات اولین باشگاه کیوکوشین کای کان را در توکیو بنیان نهاد.وی در سال ۱۹۹۴ در سن ۷۱ سالگی به خاطر بیماری سرطان ریه در گذشت.
مُریهه اوشیبا، بنیانگذار ورزش رزمی آیکیدو است.
او درسال ۱۸۸۳ در کشـور ژاپن دیـده به جهـان گشود و پس از هشتاد و شش سال عمر در سال ۱۹۶۹ دیده از جهان فروبست. وی درسبکهـای متعددی از جمله جوجیتسـو دارای مدرک بود و همچنین دربکـارگیـری از نیـزه و شمشیـر مهـارتی خـاص داشت. وی با تغییـر و تعـدیل برخی از فنون جوجیتسو، از آنها در آیکیدو استفاده نمود و فنون منحصر به فرد دیگری را نیز درهنر رزمی خود بکارگرفت.
آیکیدو نامی است که او برای هنر رزمی خود انتخاب نمود. این کلمه مرکب از سه جـزء آی، کی و دو می‌باشد که معنـای اصلـی آنها به ترتیب همـاهنـگی، نیـروی درونی و راه و روش می‌باشد. تلفظ آی به معنای هماهنـگی، با آی به معنای عشـق یکی است که مـریهه از هر دو آنها، در بینش این هنر رزمی بهره می‌جسـت.
سال ۱۸۸۳ در تاریخ ۱۴/۱۲ در استان واکایاما شهـر تانابه از پدر و مادری بنام یُرُکو و یوکی بدنیا آمد.
سال ۱۸۹۰ در معبـدی در نزدیکی خانه اش خواندن و نوشتن را در هفت سالگی آموخت.
سال ۱۸۹۶ در سیزده سالگی بمدرسه راهنمائی واکایاماکن دای نی جین چو رفت ولی پس از یکسال منصرف شد.
سال ۱۸۹۷ در چهارده سالگی معلم چورتکـه شد و در اداره مالیات مشغول بکار شد.
سال ۱۹۰۱ در هجـده سالگی کار اداره مالیات را رهـا کرد و برای کار به توکیـو رفت.
سال ۱۹۰۲ در نوزده سالگی مغازه‌ای دایر کرد و به تمرین جـودو پرداخت. بعلت مـریضـی به شهر تـانـابـه بـرگشت و هر روز در کوهستانها خود راقوی می‌کرد و ازدواج کرد.
سال ۱۹۰۳ در بیست سالگی به خدمت سربازی در اُساکا رفت و آنقدر در کار تیراندازی و شمشیر بازی مهارت داشت که به او پیشوای سربازها می‌گفتند. از استان اُساکا به استان واکایاما رفت تا در جنگ نی چی رو شرکت کند و مرتب ورزش می‌کرد.
سال ۱۹۰۹ در بیست و شش سالگی با نظر دولت در باره یکی شدن معابد مخالفت کرد و به پیروزی رسید.
سال ۱۹۱۲ در بیست و نه سالگی از طرف دولت به پیشنهاد شد به هُکای دو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هـکـایـدو منطقه مُن بتسو گون شی را تا کی گِن رفتند.
سال ۱۹۱۴ در سی و یک سالگی در روستای کامی یوبِتسو کارهای زیادی انجام داد و او را شی راتاکی اُ نامیدند.
سال ۱۹۱۵ در سی و دو سالـگی در هتلی در اِن گارو بنام هی ساتا با استاد جودو تاکـدا سـوکـاکو آشنـا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت.
سال ۱۹۱۷ در سی و چهـار سالـگی در روستـای کـامـی یـوبتسـو آتش سوزی بزرگی اتفاق افتاد که او و همراهانش آنرا مهـار کردند.
سال ۱۹۱۸ در سی و پنج سـالـگی یکـی از مقامـات بالای ارتش مُنبِتسو گون در روستای کامی بِتسو شد.
سال ۱۹۱۹ در سی و شـش سالـگی در زمان مرگ پدر مریهه به شهر خود برگشت و در بین راه به کیوتو آیابه رفت و با کسی که حاجت می‌داد بنام دِگـوچـی اُنـی زابـورُ آشنا شـد
سال ۱۹۲۰ در سی و هفـت سالـگی پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به کیـوتو آیابه رفت تا در آنجا زنـدگی کند. در آنجـا به ورزش پـرداخت و باشگـاهی بنـام کـلاس وشیبـا را دایـر نمـود.
سال ۱۹۲۲ در سی و نـه سالـگی نـام آی کـی را برای ورزش خـود برگـزید و به دیگـران ابـلاغ کـرد.
سال ۱۹۲۴ در چهـل و یک سالـگی همراه با دِگـوچی انی زابـورو به مغولستان رفت که خیلی سختی کشید.
سال ۱۹۲۵ در چهـل و دو سالـگی به همه گفت که راه آی کی را با جدیت دنبال کنند و در پائیز همان سال بـه دعوت دریـادار تاکِ شیتـا رئیس نیروی دریائی به توکیو رفت تا در آیاماگُشو به تـدریـس آیکیدو بپردازد.
سال ۱۹۲۷ در چهل و چهـار سالـگی همراه خانواده خود به توکیو رفت و خانه‌ای اجاره کرد و همچنین مکـانی اجاره کرد و در آنجا به تمرین پرداخت.
سال ۱۹۲۹ در چهل و شـش سالـگی، معلم ورزش دریا نوردان شد.
سال ۱۹۳۰ در چهل و هفـت سالـگی برای دایـر کردن کـلاسی به مِجی رُشی مُراچی آیی نقـل مـکان کرد و کلاسی دایر کرد که اجـاره‌ای بود در این کلاس کانُ جیگُـرو که خود از جـودو کاران برجستـه بود شـرکـت کرد و فنـون مُـریـهـه را از نـزدیک مشاهـده نمـود.
سال ۱۹۳۱ در چهل و هشت سالـگی در شیـن جـوکـو واکـامـاتسـوچو کلاسی دایر کرد که نامش را کُبوکان قـرارداد و در آنـجا شـاگـردان زیـادی بـدور او جمـع شـدنـد.
سال ۱۹۴۵ در پنجاه و هفـت سالـگی از دولـت بورسیـه می‌گرفت و مجلس، مکانی بنام زایـدان هُجین کُبوکای را دایر کرد و آی کـی بـوجوتسو را ورزش آی کی نامیـد و در استـان ایبـاراکی محله ایواما کلاسی در بیرون از خانه خـود دایـر کـرد.
سال ۱۹۴۲ در پنجاه و نـه سالـگی ورزش آی کی را آیـکیـدو نامید.
سال ۱۹۴۳ در شصـت سالـگی در استـان ایـبـاراکی محله ایـوامـا معبد آیـکیـدو را سـاخـت.
سال ۱۹۵۲ در شصـت و نـه سالـگی به شهرهای مختلف سفـر کرد و آیکیـدو را گستـرش داد.
سال ۱۹۶۰ در هفتاد و هفـت سالـگی در تلویزیون ژاپن گـواهینـامه شی جو هُشو را در روز بونکا گرفت.
سال ۱۹۶۴ در هشتـاد و یک سالگی (تابستان این سال) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آیکیدو، مـدال افتـخار دریافت نمـود.
سال ۱۹۶۶ در هشتـاد و سـه سالـگی از کشـور بـرزیـل از کلیـسـای کاتولیک آپُستُ لیکا اُرتو دُشیا از طرف بالاترین مقام کلیسا بهترین لقب کاتولیک (آپست لیکا اُرتودشیا هـاکشـاکـو) برای او ارسال شد.
سال ۱۹۶۹ در هشتـاد و شـش سالـگی بخاطر کار بزرگی که انجام داده بود (ابداع ورزش آیکیدو) از استاندار واکـایـامـا مـدرک تـانـابـه شیـمییُ شیمین را دریافت کرد و از محله ایواما، ایواماچو مییُ چُمین را گرفت و در بامداد یکی از روزهای سال ۱۹۶۹ ساعت ۵ صبح بـدرود حیـات گفت. روز قبـل از فـوت مـدرکی بنام سیگُ ای کونسان تُ زویی هُـشُ را دریـافـت کـرد
جوکو نینومیا (به ژاپنی: 宮城光) (زاده ۲۷ ژانویه ۱۹۵۴ در یاواتاهما، شیکوکو، ژاپن) رزمی‌کار ژاپنی و بنیانگذار و رئیس سبک انشین کاراته است. او در شهر دنور در ایالت کلرادو، آمریکا محل دفتر اصلی انشین اقامت دارد.
وی ورزش را در سن کودکی با جودو و سومو شروع کرد. در جوانی به کاراته روی آورد و در اولین مسابقات جهانی کیوکوشین ۱۹۷۴ قهرمان سوم جهان شد. نینومیا در مسابقات بزرگان کاراته دنیا توانست مقام نایب قهرمانی را از آن خود کند. در سال ۱۹۸۸ انشین کاراته را بنیانگذاری کرد
کنوا مابونی (به ژاپنی: 摩文仁 賢和) (۱۸۸۹ در اکیناوا - ۱۹۵۲ در اوزاکا) یکی از معروف‌ترین استادان هنر رزمی کاراته و پایه‌گذار سبک شیتوریو است.
مابونی کاراته را زیر نظر دو استاد بزرگ این رشته ورزشی، یعنی آنکو ایتوسو و کانریو هیگونا آغاز کرد و اولی سیستم شوریته و دومی سیستم ناهاته را به او آموزش دادند. آنچه به‌عنوان نخستین ویژگی مابونی در ذهن‌ها تداعی میشود شمار بسیار زیاد کاتاهایی بود که می‌دانست.
مابونی در سال ۱۹۲۸ اکیناوا را به قصد اقامت در توکیو ترک کرد پیش از اینکه برای همیشه در اوزاکا ساکن شود، میراثی شامل ۴۹ کاتا از خود بجای گذاشت که اساس سبک او را تشکیل می‌دادند و در اوزاکا بود که سبک خود را شیتوریو نامید.
اصول شیتوریو
ریوسوی (آب روان)
تنی (تغییر موضع)
کوشین (انقباض و انبساط در ماهیچه‌ها)
هانگه کی (پاتک)
راکا (گل‌های افتاده)
سرور اختصاصی
